Zawartość
Szpiczak mnogi to rak atakujący komórki wytwarzane przez szpik kostny, zwane plazmocytami, które zaczynają mieć upośledzone funkcjonowanie i rozmnażają się w nieuporządkowany sposób w organizmie.
Choroba ta występuje częściej u osób starszych i we wczesnych stadiach nie daje objawów, aż do momentu, gdy namnażanie niedoskonałych komórek plazmatycznych znacznie się nasila i powoduje oznaki i objawy, takie jak niedokrwistość, zmiany kostne, podwyższone stężenie wapnia we krwi, upośledzenie czynności nerek i zwiększona czynność nerek. ryzyko infekcji.
Szpiczak mnogi jest nadal uważany za chorobę nieuleczalną, jednak przy obecnie dostępnych terapiach można uzyskać okresy stabilizacji choroby na lata, a nawet dziesięciolecia. Opcje leczenia są wskazywane przez hematologa i obejmują chemioterapię połączoną z lekami, oprócz przeszczepu szpiku kostnego.
Główne oznaki i objawy
W początkowej fazie choroba nie powoduje objawów. Na bardziej zaawansowanym etapie szpiczak mnogi może powodować:
- Zmniejszona pojemność fizyczna;
- Zmęczenie;
- Słabość;
- Nudności i wymioty;
- Utrata apetytu;
- Odchudzanie;
- Ból kości;
- Częste złamania kości;
- Zaburzenia krwi, takie jak niedokrwistość, zmniejszenie liczby białych krwinek i płytek krwi. Dowiedz się więcej o tym poważnym powikłaniu szpiku kostnego.
- Zmiany w nerwach obwodowych.
Można również zaobserwować objawy związane ze zwiększonym poziomem wapnia, takie jak zmęczenie, splątanie psychiczne lub arytmia, a także zmiany w czynności nerek, takie jak zmiany w moczu.
Jak potwierdzić
W celu rozpoznania szpiczaka mnogiego, oprócz oceny klinicznej, hematolog zleci badania, które pomogą potwierdzić tę chorobę. Mielogram jest niezbędnym badaniem, ponieważ jest aspiratem szpiku kostnego, który pozwoli na analizę komórek tworzących szpik, umożliwiając identyfikację skupiska plazmocytów, które w chorobie zajmują ponad 10% tego miejsca. Zrozum, czym jest mielogram i jak to się robi.
Innym niezbędnym testem jest elektroforeza białek, którą można wykonać na próbce krwi lub moczu i jest w stanie zidentyfikować wzrost wadliwego przeciwciała wytwarzanego przez plazmocyty, zwanego białkiem M.Testy te można uzupełnić testami immunologicznymi, jak immunofiksacja białek.
Konieczne jest również przeprowadzenie badań towarzyszących i oceniających powikłania choroby, takich jak morfologia krwi w celu oceny niedokrwistości i zaburzeń krwi, pomiar wapnia, który może być podwyższony, badanie kreatyniny w celu sprawdzenia czynności nerek oraz badania obrazowe kości, takie jak radiogramy i MRI.
Jak rozwija się szpiczak mnogi
Szpiczak mnogi jest rakiem pochodzenia genetycznego, ale jego dokładne przyczyny nie są jeszcze w pełni poznane. Powoduje nieuporządkowane namnażanie się plazmocytów, które są ważnymi komórkami wytwarzanymi w szpiku kostnym z funkcją wytwarzania przeciwciał do obrony organizmu.
U osób z tą chorobą plazmocyty te mogą generować skupiska, które gromadzą się w szpiku kostnym, powodując zmiany w jego funkcjonowaniu, a także w innych częściach ciała, takich jak kości.
Ponadto plazmocyty nie wytwarzają prawidłowo przeciwciał, zamiast tego wytwarzają bezużyteczne białko zwane białkiem M, z większą predyspozycją do infekcji i możliwością spowodowania niedrożności kanalików nerkowych.
Czy szpiczaka mnogiego można wyleczyć?
W dzisiejszych czasach leczenie szpiczaka mnogiego znacznie się rozwinęło w stosunku do dostępnych leków, więc choć nadal nie jest powiedziane, że choroba ta ma lekarstwo, to można z nią żyć przez wiele lat w sposób ustabilizowany.
Tak więc w przeszłości pacjent ze szpiczakiem mnogim miał przeżycie 2, 4 lub co najwyżej 5 lat, jednak obecnie i przy odpowiednim leczeniu można przeżyć ponad 10 lub 20 lat. Należy jednak pamiętać, że nie ma żadnej reguły i że każdy przypadek różni się w zależności od kilku czynników, takich jak wiek, stan zdrowia i nasilenie choroby.
Jak przebiega leczenie
Leczenie farmakologiczne jest wskazane tylko dla chorych na szpiczaka mnogiego z objawami, a ci, którzy mają nieprawidłowe wyniki badań, ale nie mają dolegliwości fizycznych, powinni pozostać u hematologa z ustaloną przez niego częstotliwością, co może wynosić co 6 miesięcy. , na przykład.
Niektóre główne opcje leków obejmują na przykład deksametazon, cyklofosfamid, bortezomib, talidomid, doksorubicynę, cisplatynę lub winkrystynę, które są kierowane przez hematologa, zwykle w połączeniu, w cyklach chemioterapii. Ponadto testuje się kilka leków, aby w coraz większym stopniu ułatwić leczenie pacjentów z tą chorobą.
Przeszczep szpiku kostnego jest dobrą opcją w leczeniu choroby, jednak polecany jest tylko pacjentom w młodym wieku, najlepiej poniżej 70 roku życia, lub u których nie występują poważne choroby ograniczające ich wydolność fizyczną, np. choroba serca lub płuc. Dowiedz się więcej o tym, jak wykonuje się przeszczep szpiku kostnego, kiedy jest to wskazane i o ryzyku.