Zawartość
Leczenie ludzkiej leiszmaniozy trzewnej, znanej również jako kala azar, przeprowadza się głównie za pomocą pięciowartościowych związków antymonialnych przez 20 do 30 dni w celu zwalczania objawów choroby.
Leiszmanioza trzewna to infekcja wywoływana w Brazylii przez pierwotniakaLeishmania chagasi, przenoszona przez komary tego gatunkuLutzomyia longipalpis iLutzomyia cruzi. Choroba ta powoli się pogarsza i może stać się poważna, dlatego w przypadku oznak i objawów wskazujących na leiszmaniozę trzewną ważne jest, aby zwrócić się o pomoc lekarską w celu prawidłowej diagnozy i leczenia. Dowiedz się więcej o tym, jak rozpoznać leiszmaniozę trzewną.
Oprócz leków eliminujących pierwotniaka leczenie musi obejmować zwalczanie powszechnych powikłań tej choroby, takich jak niedokrwistość, biegunka, niedożywienie, krwawienie i infekcje spowodowane spadkiem odporności, ponieważ są to sytuacje, które osłabiają i mogą zagrozić życiu człowieka.
Najczęściej używane środki zaradcze
Głównymi lekami stosowanymi w leczeniu leiszmaniozy trzewnej są pięciowartościowe związki antymonialne, takie jak antymonian megluminy i stiboglukonian sodu, które są główną opcją leczenia, podawaną domięśniowo lub dożylnie przez 20 do 30 dni. Dowiedz się więcej o sposobie stosowania i cenie najczęściej używanego leku w leczeniu leiszmaniozy.
W kilku przypadkach leki te mogą powodować działania niepożądane, takie jak arytmie, bóle ciała i słaby apetyt, i są przeciwwskazane u osób z niewydolnością nerek lub wątroby, u kobiet w ciąży w pierwszych dwóch trymestrach ciąży oraz w przypadkach z objawami zmian w elektrokardiogramie, zwanych wydłużeniem odstępu QT.
Inne alternatywne opcje w przypadku braku lub przeciwwskazań do stosowania tych leków to liposomalna amfoterycyna B, dyspersja koloidalna - amfoterycyna B, pentamidyny i immunomodulatory, takie jak interferon gamma i GM-CSF, a także miltefozyna, która jest lekiem doustnym, który można również stosować. w leczeniu leiszmaniozy.
Pielęgnacja podczas leczenia
Przed rozpoczęciem leczenia należy zastosować pewne środki ostrożności, między innymi ocenę i stabilizację stanu klinicznego spowodowanego chorobą, takie jak opatrunki lub transfuzje w celu opanowania krwawienia, uzupełnienie żelaza i witamin lub, jeśli to konieczne, transfuzja krwi, aby pomóc wyzdrowienie z anemii, dieta zawierająca białka i kalorie w celu zmniejszenia niedożywienia oraz stosowanie antybiotyków w leczeniu infekcji.
Leczenie można przeprowadzić w domu, o ile dana osoba jest w stanie otrzymać niezbędną opiekę w tym miejscu i może udać się do szpitala w celu otrzymania leków i ponownej oceny lekarskiej. Ponadto hospitalizacja powinna być zalecana, gdy:
- Ciężka niedokrwistość, z hemoglobiną poniżej 5 g / dl;
- Ciężka lub przedłużająca się biegunka;
- Poważne niedożywienie;
- Obecność krwawienia;
- Uogólniony obrzęk;
- Obecność innych powiązanych chorób, takich jak wysokie ciśnienie krwi, choroby serca, nefropatia lub choroba wątroby;
- Dzieci poniżej 6 miesiąca życia lub osoby starsze powyżej 65 roku życia;
- Kiedy choroba powraca po zakończeniu leczenia lub nie ma odpowiedzi na leczenie.
Dodatkowo po zakończeniu leczenia chory musi zostać poddany konsultacjom przez lekarza po 3, 6 i 12 miesiącach, a jeśli w ostatniej ocenie pozostaje stabilny, uznaje się go za wyleczonego.
Oznaki poprawy
Oznaki poprawy mogą pojawić się już po pierwszym tygodniu od rozpoczęcia kuracji i charakteryzują się obniżeniem gorączki, zmniejszeniem obrzęku brzucha, przyrostem masy ciała i poprawą samopoczucia.
Oznaki pogorszenia
Objawy te występują częściej, gdy leczenie nie rozpoczyna się szybko i obejmują wzrost lub nawrót gorączki, utratę masy ciała, stałe osłabienie, infekcje wirusowe i bakteryjne organizmu oraz krwawienie.