Zawartość
Nadczynność tarczycy to stan charakteryzujący się nadmierną produkcją hormonów przez tarczycę, prowadzącą do rozwoju niektórych objawów podmiotowych i przedmiotowych, takich jak niepokój, drżenie rąk, nadmierne pocenie się, obrzęki nóg i stóp oraz zmiany cyklu miesiączkowego u kobiet.
Sytuacja ta występuje częściej u kobiet między 20 a 40 rokiem życia, chociaż może również wystąpić u mężczyzn i zwykle wiąże się z chorobą Gravesa-Basedowa, która jest chorobą autoimmunologiczną, w której organizm sam wytwarza przeciwciała przeciwko tarczycy. Oprócz choroby Gravesa-Basedowa nadczynność tarczycy może być również skutkiem nadmiernego spożycia jodu, przedawkowania hormonów tarczycy lub obecności guzka tarczycy.
Ważne jest, aby rozpoznawać i leczyć nadczynność tarczycy zgodnie z zaleceniami endokrynologa, aby można było złagodzić objawy przedmiotowe i podmiotowe związane z chorobą.
Przyczyny nadczynności tarczycy
Nadczynność tarczycy występuje z powodu zwiększonej produkcji hormonów przez tarczycę, co dzieje się głównie z powodu choroby Gravesa-Basedowa, która jest chorobą autoimmunologiczną, w której same komórki odpornościowe działają na tarczycę, co skutkuje zwiększeniem produkcji nadmierne ilości hormonów. Dowiedz się więcej o chorobie Gravesa-Basedowa.
Oprócz choroby Gravesa-Basedowa, inne stany, które mogą prowadzić do nadczynności tarczycy to:
- Obecność guzków lub cyst w tarczycy;
- Zapalenie tarczycy, które odpowiada zapaleniu tarczycy, które może wystąpić w okresie poporodowym lub z powodu infekcji wirusowej;
- Przedawkowanie hormonów tarczycy;
- Nadmierne spożycie jodu, który jest niezbędny do tworzenia hormonów tarczycy.
Ważne jest, aby zidentyfikować przyczynę nadczynności tarczycy, gdyż w ten sposób endokrynolog może wskazać najbardziej odpowiednie leczenie.
Jak postawiono diagnozę
Rozpoznanie nadczynności tarczycy jest możliwe dzięki pomiarowi hormonów tarczycy we krwi i wskazana jest ocena poziomów T3, T4 i TSH. Badania te należy wykonywać co 5 lat od 35 roku życia, głównie u kobiet, ale osoby z podwyższonym ryzykiem rozwoju choroby powinny wykonywać to badanie co 2 lata.
W niektórych przypadkach lekarz może również wskazać wykonanie innych badań oceniających czynność tarczycy, takich jak pomiar przeciwciał, USG tarczycy, samobadanie, aw niektórych przypadkach biopsja tarczycy. Poznaj testy oceniające tarczycę.
Subkliniczna nadczynność tarczycy
Subkliniczna nadczynność tarczycy charakteryzuje się brakiem objawów podmiotowych i przedmiotowych wskazujących na zmiany tarczycy, jednak w badaniu krwi można stwierdzić niski poziom TSH, a T3 i T4 są prawidłowe.
W takim przypadku osoba musi wykonać nowe badania w ciągu 2 do 6 miesięcy, aby sprawdzić potrzebę przyjmowania leków, ponieważ zwykle nie jest konieczne przeprowadzanie żadnego leczenia, które jest zarezerwowane tylko wtedy, gdy występują objawy.
Główne objawy
Ze względu na większą ilość hormonów tarczycy krążących we krwi, możliwe jest wystąpienie objawów podmiotowych i przedmiotowych, takich jak:
- Przyspieszone tętno;
- Podwyższone ciśnienie krwi;
- Zmiany w cyklu miesiączkowym;
- Bezsenność;
- Utrata masy ciała;
- Drżenie rąk;
- Nadmierne pocenie się;
- Obrzęk nóg i stóp.
Ponadto istnieje zwiększone ryzyko osteoporozy z powodu szybszej utraty wapnia przez kości. Sprawdź inne objawy nadczynności tarczycy.
Nadczynność tarczycy w ciąży
Podwyższone hormony tarczycy w ciąży mogą powodować powikłania, takie jak rzucawka, poronienie, przedwczesny poród, niska waga urodzeniowa, a także niewydolność serca u kobiet.
Kobiety, które miały prawidłowe wartości przed zajściem w ciążę i u których zdiagnozowano nadczynność tarczycy od początku do końca pierwszego trymestru ciąży, zwykle nie wymagają żadnego rodzaju leczenia, ponieważ niewielki wzrost T3 i T4 podczas ciąży jest normalny. Jednak lekarz może zalecić leki normalizujące T4 we krwi, bez szkody dla dziecka.
Dawkowanie leku jest różne u różnych osób i pierwsza dawka wskazana przez położnika nie zawsze jest tą, która pozostaje w trakcie leczenia, ponieważ konieczne może być dostosowanie dawki po 6 do 8 tygodniach od rozpoczęcia leczenia. Dowiedz się więcej o nadczynności tarczycy w ciąży.
Leczenie nadczynności tarczycy
Leczenie nadczynności tarczycy powinno odbywać się zgodnie z wytycznymi endokrynologa, który bierze pod uwagę objawy przedmiotowe i podmiotowe prezentowane przez osobę, przyczynę nadczynności tarczycy oraz poziom hormonów we krwi. W ten sposób lekarz może wskazać stosowanie leków takich jak propiltiouracyl i metimazol, stosowanie radioaktywnego jodu czy operacyjne usunięcie tarczycy.
Odstawienie tarczycy jest wskazane tylko w ostateczności, gdy objawy nie ustępują i nie można wyregulować tarczycy poprzez zmianę dawki leków. Dowiedz się, jak przebiega leczenie nadczynności tarczycy.
Sprawdź kilka wskazówek w poniższym filmie, które mogą pomóc w leczeniu nadczynności tarczycy: