Zawartość
Keratoconus jest chorobą zwyrodnieniową, która powoduje deformację rogówki, która jest przezroczystą membraną chroniącą oko, czyniąc je cieńszym i zakrzywionym, przybierając kształt małego stożka.
Generalnie stożek rogówki pojawia się w wieku około 16 lat z objawami, takimi jak trudności w widzeniu z bliska i wrażliwość na światło, co jest spowodowane deformacją błony oka, która kończy się rozogniskowaniem promieni świetlnych w oku.
Stożek rogówki nie zawsze jest uleczalny, ponieważ zależy od stopnia zajęcia oka, w I i II stopniu może pomóc zastosowanie soczewek, ale w najcięższych przypadkach, w stopniu trzecim i czwartym, mogą wymagać operacji np. Przeszczepu rogówki.
Główne objawy
Objawy stożka rogówki mogą obejmować:
- Niewyraźne widzenie;
- Nadwrażliwość na światło;
- Zobacz obrazy „duchy”;
- Podwójne widzenie;
- Bół głowy;
- Swędzące oko.
Objawy te są bardzo podobne do innych problemów ze wzrokiem, jednak widzenie ma tendencję do bardzo szybkiego pogorszenia, co wymaga ciągłej zmiany okularów i soczewek. Dlatego okulista może podejrzewać obecność stożka rogówki i poddać się badaniu w celu oceny kształtu rogówki oka. W przypadku zmiany kształtu oka zazwyczaj stawia się diagnozę stożka rogówki i przy pomocy komputera ocenia stopień skrzywienia rogówki, pomagając w dostosowaniu leczenia.
Czy keratoconus może oślepić?
Rogówka zwykle nie powoduje całkowitej ślepoty, jednak wraz z postępującym pogorszeniem choroby i zmianami rogówki obraz widzący staje się bardzo zamazany, utrudniając codzienne czynności.
Leczenie stożka rogówki
Leczenie stożka rogówki zawsze powinno być wykonywane przez okulistę i zwykle rozpoczyna się od zastosowania okularów i sztywnych soczewek w celu skorygowania stopnia widzenia.
Ponadto osoby ze stożkiem rogówki powinny unikać tarcia oczu, ponieważ działanie to może przyspieszyć deformację rogówki. Jeśli swędzenie lub pieczenie jest częste, zaleca się poinformowanie okulisty o rozpoczęciu leczenia kilkoma kroplami do oczu.
Kiedy konieczna jest operacja
Z biegiem czasu rogówka ulega większym zmianom, w wyniku czego widzenie pogarsza się do tego stopnia, że okulary i soczewki nie mogą już korygować obrazu. W takich sytuacjach można zastosować jeden z następujących rodzajów operacji:
- Sieciowanie: jest to technika, którą można stosować razem z soczewkami lub okularami od momentu postawienia diagnozy. Polega na podaniu witaminy B12 bezpośrednio do oka i wystawieniu na działanie światła UV-A, aby zwiększyć sztywność rogówki, zapobiegając jej dalszej zmianie kształtu;
- Implant rogówki: jest to niewielki zabieg trwający około 20 minut, podczas którego okulista umieszcza w oku niewielki pierścień, który pomaga wygładzić rogówkę, zapobiegając pogorszeniu się problemu.
Zazwyczaj te techniki chirurgiczne nie powodują wygojenia stożka rogówki, ale pomagają zapobiegać pogorszeniu się choroby. Dlatego po operacji może być konieczne dalsze używanie okularów lub soczewek w celu poprawy widzenia.
Jedynym sposobem na wyleczenie stożka rogówki jest wykonanie przeszczepu rogówki, jednak ze względu na ryzyko tego typu operacji zwykle wykonuje się go tylko wtedy, gdy stopień zmiany jest bardzo duży lub gdy stożek rogówki pogarsza się nawet po innych typach operacji. Zobacz więcej o tym, jak przebiega operacja, jak przebiega rekonwalescencja i jak należy zachować ostrożność.